ریشه

 

اما  تو،

ریشه کرده ای در من ....

 

ساکن

 

+ چه نسبتی با او داری؟

- بیست سال است که تنها ساکن قلبم است!

 

 

سوم اردیبهشت، به وقت بیست سالگی

 

نوروز

 

عید نوروز من آن است که پیشم باشی،

چو نباشی تو،

چه عید است و چه نوروز مرا؟!

 

یک دل سیر

 

شب نیمه شعبان بود، درست مثل چنین شبی،

از سرِ دلتنگی به سرم زد که بیایم و از آن طرف خیابان تو را تماشا کنم،

سرگرم کار بودی،

و رهگذرانی که در رفت و آمد بودند و مانع دید می شدند،

و دختری که هر بیست ثانیه یک بار بهانه می گرفت که به خانه برگردیم و من برای دست به سر کردنش هر ترفندی به کار بردم،

و فکری که در راه برگشت به خانه مدام در سرم می چرخید:

« اینکه من در همه این سالها حتی یک بار نتوانسته بودم یک دلِ سیر تو را نگاه کنم! »

 

 

دل بستن

 

و کأن وُجودک وسیلة لحُبّ الحَیاة،

و انگار که بودن تو،

راهی‌ ست برای دل بستن به زندگی...

 

پیراهن

 

ما دو پیراهن بودیم بر یک بند،

یکی را باد برد،

دیگری را باران هر روز خیس می کند.....

 

 

++  برای آن زمستانی که تو را از من گرفت

و من شدم مصداقِ بارز شعر "من با دو چشم خویشتن دیدم که جانم می رود"

 

یلدا

 

بی تو هر ساعت عمرم شب یلدای بلند...

 

ماندنی

 

ماندنت که برای همیشه قطعی ست،

اما تنها مشکلم این است که نمی دانم ماندنی شدنت دقیقا در کجا خواهد بود،

در کنارم یا در قلبم.....

 

مات

 

چون مات توام، دگر چه بازم؟!

 

قلقلک

 

جانم برای تو در می رفت،

اما تو فقط کمی قلقلکت آمده بود!   :)