از روی استیصال قرآن را باز می کنم،
آیه «اِنَّ اللهَ مَعَ الصابِرین» می آید و دعوت به «صبر» می کند،
به دیوان حافظ تفأل می زنم،
از «صبر» و شکیبایی می گوید،
به خودت گلایه می کنم،
تو هم می گویی «صبر»
گویند که سنگ لَعل شود در مقامِ صبر
آری شود ولیک به خونِ جگر شود ....
