میان عقل و دل هر روز جدال است بر سر تو!
عقل بیچاره استدلال می آورد که دل را قانع کند:
« اگر او تو را می خواست حرف می زد،
اگر تو را دوست داشت قدمی بر می داشت،
اگر برایش مهم بودی چاره ای می اندیشید»
دل اما انگار گوش شنوا ندارد،
با هزار و یک جور «اما» و «اگر» و «شاید» از تو طرفداری می کند و عقل را مغلوب می کند،
می بینی عزیزِجان!
دلی که سوزاندی هنوز مثل کوه پشتِ توست..!
