در من امیدی است در نوسان،
گاهی به قعرِ چاه می افتد،
و گاهی چنان قوت می گیرد که تا آسمان هفتم بالا می رود،
در من امیدی است،
می آید و می رود،
اما هرگز نمی گویمش بدرود.....