در من امیدی است در نوسان، 

گاهی به قعرِ چاه می افتد، 

و گاهی چنان قوت می گیرد که تا آسمان هفتم بالا می رود، 

در من امیدی است، 

می آید و می رود، 

اما هرگز نمی گویمش بدرود.....